سخت‌ترین دوران مسئولیتم به زمانی برمی‌گردد که پس‌ از عزیمت از ایران در سال ۱۳۶۱ به‌عنوان نماینده کشورمان نزد آژانس مشغول شدم. اولین روز که به دبیرخانه آژانس مراجعه کردم گفته شد به علت پرداخت نکردن حق عضویت، ایران حق رأی را از دست داده است. به یاد دارم که حدود ۲ هفته تا اجلاس عمومی یا همان اجلاس سالانه فرصت داشتیم و مهم‌ترین موضوع اجلاس نیز محکومیت رژیم صهیونیستی در حمله به رآکتور عراق [عملیات اوپرا] بود. این موضوع سیاسی برای ایران بسیار مهم بود و نقطه‌ی منفی در تاریخ کشور ثبت می‌شد که در چنین صحنه‌ی تاریخی حق رأی نداشته باشد. به‌همین منظور تلاش بسیار فراوانی کردم و تماس‌های بسیار زیادی با تهران گرفتم، حتی چند بار به به‌علت عدم امکان استفاده از تلفن سفارت، پول خرد تهیه و از گیشه‌های تلفن عمومی با ایران موضوع را پیگیری می‌کردم تا این‌که خوش‌بختانه حق عضویت در آخرین ضرب‌الأجل به خزانه آژانس واریز و حق رأی را گرفتیم در این اجلاس قطع‌نامه محکومیت و محرومیت رژیم صهیونیستی به دلیل حمله به رآکتور اتمی عراق با ۴۱ رأی موافق و با اختلاف ۱ رأی تصویب شد!